Op naar het noorden, naar een wereld van verschil
Blijf op de hoogte en volg Margit
17 December 2013 | Ghana, Wulugu
He he, eindelijk tijd om weer eens een blog te schrijven. Of dit een goed teken is, weet ik niet. Ben namelijk weer eens ziek en heb de hele dag op bed gelegen. Koorts, keelpijn, misselijk en zwak. Achja, inmiddels kijk ik nergens meer van op haha!
Afgelopen twee weken is er weer veel gebeurd. Alle hectiek begon eigenlijk meteen nadat ik m'n vorige blog had gepost. Onze hostfather belde dat we 'as soon as possible' moesten langskomen, omdat er (natuurlijk) weer een probleem was met het politierapport. Zo gezegd zo gedaan, op zaterdag stonden we dan weer op het bijna vertrouwde politiebureau. Wat nou precies het probleem was, was heel onduidelijk. Het kwam er in ieder geval op neer dat de politie mensen daar te dom waren om een normaal rapport in elkaar te flansen. Nadat we 60 cedi aan de head officer hadden gegeven (dan zou hij een goed rapport maken, jaja heel corrupt weer..) zijn we teruggegaan naar het weeshuis. Het was inmiddels half 9 's avonds dus iedereen sliep al helaas. Er zat dan ook niks anders op dan maar te gaan slapen.
Zondag hadden we de beloofde Zweedse chocolateballs gemaakt. Onze vriendin uit Zweden had de ingredienten en het recept hiervoor achterlaten, dus een paar uur later waren de kinderen aan het genieten van de lekkernij.
Maandag en dinsdag waren de laatste twee dagen in Helping Hand Children's Home. We hebben dus optimaal genoten van de dagelijkse klusjes en het spelen met de kinderen!
Dinsdagavond kwamen Tina en haar chauffeur ons ophalen, omdat we voordat we naar het noorden zouden gaan eerst een nacht in haar hostel zouden slapen. Op de weg naar het hostel in Accra hebben we een tussenstop gemaakt in Kasoa voor...... HET GOEDE POLITIERAPPORT!! Met een beetje geld valt hier dus veel op te lossen, corrupte boel blijkt maar weer!
Woensdagochtend ging de wekker om vijf uur. De bus zou zeven uur vertrekken, wat natuurlijk acht uur werd. Na een busrit van twaalf uur kwamen we aan in Tamale waar Marthe en Ilse (die we met de introductiedagen hadden ontmoet) op ons aan het wachten waren! Snel m'n duizend kilo aan bagage bij hun hostfamily gedumpt en gezellig uiteten geweest! Heel leuk om elkaar weer te zien en spreken!
De volgende ochtend wilden Isabel en ik naar Mole National Park gaan, maar helaas vertrok de bus pas om half twee. Tenminste... Wachten, wachten, wachten en nog eens wachten, wachten, wachten. Jahoor, om kwart voor zeven vertrok de bus dan eindelijk...
Vrijdagochtend weer vroeg op. De safari begon om zeven uur. WAT WAS DAT GAAF!! Op twintig meter afstand vijf olifanten, apen, everzwijnen, reeen, krokodillen, gieren etc. gespot! En dat allemaal op vrijdag de dertiende! 's Middags nog even van het zwembad genoten, voordat we de bus van drie uur 's nachts terug naar Tamale moesten hebben. Snap nog steeds niet waarom er alleen 's nachts bussen vertrokken, maar dat wel weer de Ghanese logica zijn! Terug in Tamale Marthe in het ziekenhuis bezocht die daar door malaria lag en 's avonds als afscheid van Isabel het nachtleven van Tamale geproefd. Een heel erg leuk avondje gehad!!
De volgende ochtend moest ik dan toch echt afscheid nemen van Isabel. Heel apart; twee en een halve maand continu op elkaars lip gezeten en dan gaat zij opeens naar Nederland. Een beetje jaloers was ik wel...
Sinds zondagavond zit ik hier in Wulugu, een klein traditioneel dorpje in het noorden van Ghana. Het dorpje bestaat uit lemen hutjes met rieten daken of golfplaten. Zelf woon ik op een compound met veel (vreemde) mensen. Naast m'n gastgezin heb ik nog geen idee wie wie is.
Het gastgezin bestaat uit een vader, moeder en vier kinderen (twee dochters en twee zoons). De vader heeft een paar weken geleden een motorongeluk gehad en heeft net een operatie in Kumasi achter de rug. Vanavond stond ie opeens op de 'stoep', heel apart. Het leek ook niet of iedereen blij was hem weer te zien. Echt heel raar haha! De twee dochters zitten op school in Tamale en een van hen is nu hier om haar kerstvakantie door te brengen. Een gezellige boel dus! Verder zijn er nog een paar bijzondere dingen hier; vanuit mn kamer heb ik zicht op de vuilnisbelt waar geiten, varkens, ezels, honden en kippen rondlopen, de wc bestaat uit een heel klein hutje met een gat in de grond en water wordt gehaald uit de plaatselijke waterput.
Het weeshuis waar ik nu werk, is in Silinga, een nog kleiner dorpje ongeveer een half uurtje over rode zandwegen fietsen, heel gaaf! Het weeshuis bestaat uit dertig kinderen. De enige persoon die naast de vrijwilligers een beetje voor ze zorgt, is de kok. De man die normaal gesproken voor ze zorgt, is al een paar maanden ziek. De kinderen worden dus eigenlijk een beetje aan hun lot overgelaten, echt bizar! Ik ben er, doordat ik vandaag ziek ben, alleen gister nog maar geweest. Ik zal in m'n volgende blog dan ook wat meer over het weeshuis vertellen, want meer dan eerste indrukken (arm en zielige kindjes die onze hulp goed kunnen gebruiken) heb ik nog niet.
Hoe is het in Nederland? Al helemaal in de kerstsfeer?
Sorry voor de wat rommelige blog, maar ik hoop dat het een beetje te volgen is.
Liefs, Margit
-
17 December 2013 - 21:59
Ineke:
Hoi Margit
Wat een belevenissen heb je weer meegemaakt.
Jammer dat je nu weer ziek bent. Ik wens je heel veel beterschap en ik hoop dat het nu de laatste keer is.
Lijkt me reuze gaaf om al die dieren in het wild te zien. Maar ja, wij hebben de dierentuin dichtbij en daar moeten we het maar mee doen.
Ik ben dus jaloers op jou hi hi lekker in een warm land met een prachtig uitzicht zoals je bij ons niet zult zien. Geniet er maar van.
Fiijn dat je nu op een goede plek bent om de kinderen te kennen helpen.
Wel jammer dat je Isabel nu moet missen, maar je krijgt vast wel weer een nieuwe vriendin.
Hebben ze in Chana kerstsfeer? En hebben ze ook oliebollen?
Ik zal er een paar bewaren voor je in de vriezer dan kun je er straks als je thuis bent nog van genieten.
Hier is alles in kerstsfeer dat is toch ook wel gezellig.
Nog een fijne tijd in chana.
Liefs Ien
-
17 December 2013 - 22:59
Emmy:
Hoi Margit,
Wat maak je in die paar maanden toch ontzettend veel mee en wat ben je ondernemend, zeg. Nu moet je helaas je plekje opnieuw zien te vinden, maar hopelijk komt er weer een leuk meisje op je pad.
Het lijkt me inderdaad geweldig om die dieren zo van dichtbij te kunnen zien, zoiets vergeet je natuurlijk nooit meer. Gelukkig heb je nu het goede politierapport, al kost het dan weer een paar centen! Nee hoor, je schrijft helemaal niet rommelig, het is gewoon allemaal heel boeiend om te lezen. Misschien kun je je ervaringen ooit in boekvorm uitgeven ( er schuilt toch ook iets van je vader in je, Margit!! ).
Hopelijk knap je gauw weer op! Wat zal je straks ontzettend genieten van alle luxe die we hier hebben en die we maar heel gewoon vinden.
Het is hier nog steeds veel te warm voor de tijd van het jaar, maar ik vind het heerlijk!
Vandaag heb ik lekker gewandeld vanaf station Oosterbeek, waar ik met een groep 18km gelopen heb. We hebben zelfs een IJsvogel gezien, niet te vergelijken met wat jij daar ziet, maar toch heel uniek.
Tot de volgende keer maar weer, hou je haaks en veel sterkte toegewenst!
Lieve groet van Emmy.
-
18 December 2013 - 07:44
Marion:
En ja hoor, zit ze weer op een nieuwe plek. Ik zie als ik je blog lees altijd het plaatje voor me van zo'n Afrikaanse tv-documentaire en jou daar als lichte Hollandse deerne dan onverwacht tussendoor huppelend. Dat je zeg maar je tv even terugzet: huh; zag ik dat nou goed??! Je darmen hebben het zwaar, je geduld en optimisme niet minder en sjappoo voor jou! Je houdt de luchtigheid, verwondering en humor erin. Heb je iets meegekregen van Mandela-nieuws daar trouwens? Hier komt de kerstvakantie in zicht en bijna de kortste dag en het is nog niet koud, hoera. Ik ga dus lekker veel wandelen en ook je moeder nog zien. Mooie feestdagen gewenst, ben benieuwd hoe/of ze die daar vieren...Een toost op jou! Marion -
18 December 2013 - 15:16
Margret:
Beterschap Margit en fijne kerstdagen en de allerbeste wensen voor 2014! -
18 December 2013 - 19:47
Corrie:
Lieve dochter van me,
Je zit zo'n beetje op de helft van je avontuur. Wat dat betreft klopt het ook wel zo'n beetje dat je nu in het noorden zit.
Tenminste dat had je van te voren bedacht; starten in het zuiden en halverwege richting het noorden reizen.
Je hebt al heel veel meegemaakt, veel gezien, veel gedaan en veel mensen ontmoet.
Ook ben je inmiddels min of meer gewend geraakt aan de mentaliteit van de Ghanezen. Je geduld wordt regelmatig op de proef gesteld.
En over de houding van de politie maar te zwijgen. Maar goed, je hebt inmiddels wel het politierapport met de juiste inhoud weten te bemachtigen......
Wat lijkt mij dat mooi om rond te lopen in dat National Park en dan om je heen allerlei wilde dieren te zien lopen. En dan ook nog zo dichtbij. Volgens mij geloof je je eigen ogen niet
Wat leuk dat jullie (Isabel en jij) Marthe en Ilse weer hebben ontmoet. Jammer dat Marthe ziek is geworden.
Ja, en daar weet jij ondertussen ook alles van. Ik ben blij je gisteren gesproken te hebben. En goed dat je nog wat dropjes achter de hand hebt voor je zere keel.Ja, dat Hollandse snoepgoed is nog niet zo verkeerd, hè, hahah.
Lieve Git, ik hoop dat jij je weer snel fit zult voelen. Ik wens je héél veel succes en veel plezier met de schattige Ghaneesjes in het weeshuis. Dikke kus, mamsie Corrie. -
18 December 2013 - 21:08
Hilda Van Der Werff:
Hoi Margit,
Wat een belevenissen weer,wel gaaf hoor dat je op safari bent geweest.
Hopelijk knap je snel weer op.Beterschap gewenst!
Veel succes met je nieuwe plek en dat je maar weer een leuk meisje mag treffen.
Wij hebben de kerstboom al staan en er zijn overal kerstmarkten,vandaag op Emiclaer.
Nu moet het alleen nog echt winter worden want dat lijkt nog nergens naar.
Succes met de kindjes en een fijne tijd daar.
Groetjes,liefs,Hilda -
19 December 2013 - 22:18
Cees Meijer:
Lieve Margit,
Ja, nu zit je dus echt in de rimboe! Er zitten toch ook nog twee andere Nederlandse meiden bij jou in dat gastgezin, van wie eentje Maaike kent, begreep ik van Corrie. Ik hoop voor je dat je toch echt snel opknapt, want op deze manier raken al je reserves op. Je moet toch maar eens naar een dokter gaan.
Het lijkt mij ook onvergetelijk om die wilde dieren zoals die apen en olifanten daar in hun eigen omgeving te zien, en ook nog in zo'n primitief Afrikaans dorpje te verblijven. Echt een ervaring voor je leven!. Nou, in NL en Hoogland gaat alles zijn gangetje, geen schokkende zaken (gelukkig).
Oma is vandaag uit het ziekenhuis in Nieuwegein ontslagen, en ik heb haar vandaag met Erica naar Theodotion gebracht. Ze was wel blij weer 'op bekend terrein'(Laren) te zijn. Daar moet ze een tijdje goed revalideren, want zij heeft al met al toch een flinke jas uitgedaan. Zo ziek als de afgelopen weken is ze eigenlijk nog nooit geweest (hartinfarct en liesbloeding), maar uiteindelijk toch ook weer snel aan de beterende hand. En het lijkt nu echt de goede kant op te gaan.
En nu, jij hopelijk weer gauw gezond op de been. Misschien is het beter voor je gezondheid niet tot maart te blijven. Je gezondheid is het belangrijkste (dat weet jij natuurlijk ook) en in maart moet je natuurlijk wel weer fit zijn.
Ik denk aan je, het allerbeste en hartelijke groet,
je vader
-
19 December 2013 - 22:18
Cees Meijer:
Lieve Margit,
Ja, nu zit je dus echt in de rimboe! Er zitten toch ook nog twee andere Nederlandse meiden bij jou in dat gastgezin, van wie eentje Maaike kent, begreep ik van Corrie. Ik hoop voor je dat je toch echt snel opknapt, want op deze manier raken al je reserves op. Je moet toch maar eens naar een dokter gaan.
Het lijkt mij ook onvergetelijk om die wilde dieren zoals die apen en olifanten daar in hun eigen omgeving te zien, en ook nog in zo'n primitief Afrikaans dorpje te verblijven. Echt een ervaring voor je leven!. Nou, in NL en Hoogland gaat alles zijn gangetje, geen schokkende zaken (gelukkig).
Oma is vandaag uit het ziekenhuis in Nieuwegein ontslagen, en ik heb haar vandaag met Erica naar Theodotion gebracht. Ze was wel blij weer 'op bekend terrein'(Laren) te zijn. Daar moet ze een tijdje goed revalideren, want zij heeft al met al toch een flinke jas uitgedaan. Zo ziek als de afgelopen weken is ze eigenlijk nog nooit geweest (hartinfarct en liesbloeding), maar uiteindelijk toch ook weer snel aan de beterende hand. En het lijkt nu echt de goede kant op te gaan.
En nu, jij hopelijk weer gauw gezond op de been. Misschien is het beter voor je gezondheid niet tot maart te blijven. Je gezondheid is het belangrijkste (dat weet jij natuurlijk ook) en in maart moet je natuurlijk wel weer fit zijn.
Ik denk aan je, het allerbeste en hartelijke groet,
je vader
-
21 December 2013 - 20:45
Teus En Erica:
Hai Margit,
Wat een verhaal weer, ik zie nu ook weer de dieren voor mij die wij in Kenia gespot hebben.
We hebben inmiddels een prachtig fotoboek, ook heb ik een schilderij gemaakt van een Giraffe.
Dat is zeker een belevenis, sinds die tijd kijk ik alle documentaires over het wild.
Jammer dat je gezondheid je zo in de steek laat, hoop voor je dat het de laatste keer is.
Ben benieuwd hoe jij de kerst gaat vieren, of zijn de mensen daar te arm. Meestal geloven
deze mensen juist wel in een god of zo iets, voor hun houvast in het leven.
Veel succes met alle nieuwe mensen die je weer leert kennen en het werk wat je daar gaat doen.
Meisje, beterschap en sterkte, probeer toch te genieten,
Lieve groet Erica en Teus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley