Een maand in Ghana
Blijf op de hoogte en volg Margit
07 November 2013 | Ghana, Kasoa
Hellloooo,
Wow, alweer een maand hier in het zonnige en vooral erg hete Ghana! Het voelt alsof ik er al veel langer ben na alles wat ik al heb meegemaakt. Afgelopen week ben ik namelijk naast mn camera, iPod, geld en opladers ook m'n telefoon verloren; ongemerkt uit m'n broekzak gevallen in een taxi.. Heeeel erg balen, maar ik kan nu in ieder geval wel zeggen dat ik het leven van bepaalde Ghanezen goed heb ondersteund ;)
Project
Vorige week waren we te vinden in het laboratorium van Central Kasoa Clinic. We mochten zelf een blood sample afnemen (en ja, die persoon leeft nog hoor). Ook hebben we geholpen met verschillende testen uit te voeren: zwangerschap, hemoglobinegehalte, malaria, tyfus, sickling en verschillende soorten bacterien. We hebben afgelopen week dus veel nieuwe dingen geleerd.
Deze week zijn we aan het werk op de wards. Dit zijn verschillende afdelingen op de hele eerste verdieping; een vrouwenafdeling, een mannenafdeling, een kinderafdeling en een bevallingskamer met de daarbijhorende uitrustkamer. We willen dan ook heel graag een bevalling bijwonen, maar tot nu toe zijn we elke keer net te laat.. Elke dag komen er een stuk of twintig patienten op de wards langs die moeten worden opgenomen. De meeste voor een dagopname, maar er zijn er ook een paar die langer moeten blijven. De duur van de opname wordt bepaald door de hoofdarts. Hij komt drie keer per dag om te kijken hoe het met de patienten gaat. Wanneer hij de trap op komt lopen, schieten de verpleegsters in hun starthouding en vervolgens lopen ze als brave hondjes (met z'n tienen en soms meer) achter hem aan. Heel apart om te zien dat zo'n arts hier als ongeveer heilig wordt beschouwd.
Helaas valt het werk in het ziekenhuis toch een beetje tegen. Omdat we geen medische achtergrond hebben, zitten we grotendeels te observeren. Heel interessant, maar na een paar uur zitten en niks doen, is het leuke er ook wel vanaf. Daarom hebben we besloten vanaf volgende week naar een ander project te gaan. In de buurt van onze riante villa met zwembad, sauna en bediendes.. Nee helaas, was het maar zo'n feest. In de buurt van onze knusse bungalow is een schooltje, opgericht door de buurvrouw. Dit schooltje bestaat uit ongeveer 130 kinderen waarvan de ouders te arm zijn om hen naar een normale school te sturen. Ze kunnen zelfs amper de lunch (1 cedi > 30 cent) voor hun kinderen betalen. Onze hulp is hier dan ook hard nodig, denken wij. Onze big black mommy komt vanavond langs om hopelijk deze switch te regelen.
Oh ze belde net twee minuten geleden met de mededeling dat ze misschien vrijdag of dit weekend komt. Typisch Ghanees en wij als twee Hollanders blijven maar incasseren...
Kumasi
Afgelopen weekend hebben we de familie van Hannah, onze hostmother, bezocht. Vrijdagochtend zes uur ging de wekker en rond acht uur vertrokken we naar Accra. Vanaf hier zou er een grote (luxe) bus richting de stad van de Ashanti's vertrekken. Helaas had ik het minder getroffen met m'n buurman; hij was een aanbidder van god en wilde m'n nummer, facebook en adres weten zodat hij mij meer kon leren over hoe je moest leven met god.. Ik loog dat ik geen telefoon had (nu is het dus geen leugen meer haha), geen facebook had en dat ik het adres niet wist. Eind goed al goed :)
Rond drie uur waren we aangekomen in Kumasi. We werden opgewacht door de oom van Hannah, die ons naar zijn huis bracht. Hier stond opnieuw een welkomscommite klaar: tante, moeder, nichtjes en neefjes! Het huis wordt beveiligd door bewakers, omdat Hannahs oom een advocaat is. Het is hier verplicht om als advocaat dag en nacht bewakers te hebben; iets wat je in Nederland niet zo vaak ziet (volgens mij?). Haar oom had een programma van bezienswaardigheden voor ons gemaakt. Op vrijdagavond hebben we de universiteit van Hannahs nicht bezocht. Het leek net een Amerikaanse campus, zo groot! Er was zelfs 's avonds laat (wat hier heel bijzonder is) nog veel activiteit: een basketbalwedstrijd, een soort gospelkoor bestaande uit studenten, bibliotheken, verschillende halls en meetingpoints en tot slot een groot internationaal feest! Jammer genoeg begon het keihard te regenen en had Hannahs kleine neefje van twee er genoeg van, waardoor we vervroegd naar huis moesten. Hier stond gelukkig een salade op ons te wachten; echt heeeeerlijk om eindelijk weer eens veel groenten te eten! Na het eten werden we bestookt met familieverhalen en -foto's, zoals ik al had voorspeld haha.
De volgende ochtend zijn we met een van de bewakers, Hannah, haar nicht en kleine neefje naar een klein dorpje in de buurt van Kumasi geweest. Dit dorpje staat bekend om zijn kente (weven). Zelf hebben we ook een poging gedaan tot een weefkunstwerk; een touw tussen je tenen op en neer bewegen en tegelijkertijd met twee handen een klos garen door het draad heen weven. M'n eigen kunstwerk was niet koopwaardig, dus heb ik van de echte vakwevers wat spulletjes gekocht.
Isabel en ik wilden heel graag naar de bekende markt van Kumasi, de Kejetia Market. Doordat het verkeer in Kumasi zo belachelijk druk was, konden we hier niet heen. We zijn toen maar naar het Okomfo Anokye Sword geweest. Dit is een zwaard dat al honderden jaren in de grond staat en waar geen beweging meer in zit. Na een rondleiding van een kwartier (haha) stapten we weer in de auto, opweg naar het Kumasi Fort en Armed Forces Museum. Hier kregen we opnieuw een rondleiding. Deze duurde ongeveer twee uur. Twee uur lang verhalen over oorlogen, leiders en wapens, tsja.. Ondertussen begon het weer hard te regenen (Hannahs nichtje vertelde ons dat dat bijna elke avond gebeurd in Kumasi) waardoor we naar huis gingen.
Zondagochtend zijn we vroeg opgestaan, want we zouden rond acht uur weer teruggaan naar Kasoa. Dit werd uiteindelijk negen uur/half tien, natuurlijk hadden we dat kunnen weten haha! Doordat we een busreis van ongeveer vijf/zes uur voor de boeg hadden, zouden we de "bijzondere" zonsverduistering missen. Gelukkig hebben we genoeg foto's van het moment gezien; het werd namelijk drie dagen lang op elk journaal herhaald, een hele happening!
Ik zou graag wat foto's willen uploaden, zodat jullie nog een beter beeld kunnen krijgen van het leven hier. Ik durf alleen m'n nieuwe camera niet aan te sluiten op deze computer vol met virussen. Een keer al m'n foto's kwijt vind ik wel genoeg haha! Voorlopig zullen jullie het dus moeten doen met alleen m'n verhalen.
Hoe is het daar in ons kikkerlandje? Heeft iedereen de gigantische storm van vorige week overleefd? Hangen de winterjassen al op de kapstok?
Hopelijk heb ik snel weer tijd om jullie op te hoogte te houden van mijn projectswitch, maar dat moet vast wel goedkomen.
Liefs, obruni git
Wow, alweer een maand hier in het zonnige en vooral erg hete Ghana! Het voelt alsof ik er al veel langer ben na alles wat ik al heb meegemaakt. Afgelopen week ben ik namelijk naast mn camera, iPod, geld en opladers ook m'n telefoon verloren; ongemerkt uit m'n broekzak gevallen in een taxi.. Heeeel erg balen, maar ik kan nu in ieder geval wel zeggen dat ik het leven van bepaalde Ghanezen goed heb ondersteund ;)
Project
Vorige week waren we te vinden in het laboratorium van Central Kasoa Clinic. We mochten zelf een blood sample afnemen (en ja, die persoon leeft nog hoor). Ook hebben we geholpen met verschillende testen uit te voeren: zwangerschap, hemoglobinegehalte, malaria, tyfus, sickling en verschillende soorten bacterien. We hebben afgelopen week dus veel nieuwe dingen geleerd.
Deze week zijn we aan het werk op de wards. Dit zijn verschillende afdelingen op de hele eerste verdieping; een vrouwenafdeling, een mannenafdeling, een kinderafdeling en een bevallingskamer met de daarbijhorende uitrustkamer. We willen dan ook heel graag een bevalling bijwonen, maar tot nu toe zijn we elke keer net te laat.. Elke dag komen er een stuk of twintig patienten op de wards langs die moeten worden opgenomen. De meeste voor een dagopname, maar er zijn er ook een paar die langer moeten blijven. De duur van de opname wordt bepaald door de hoofdarts. Hij komt drie keer per dag om te kijken hoe het met de patienten gaat. Wanneer hij de trap op komt lopen, schieten de verpleegsters in hun starthouding en vervolgens lopen ze als brave hondjes (met z'n tienen en soms meer) achter hem aan. Heel apart om te zien dat zo'n arts hier als ongeveer heilig wordt beschouwd.
Helaas valt het werk in het ziekenhuis toch een beetje tegen. Omdat we geen medische achtergrond hebben, zitten we grotendeels te observeren. Heel interessant, maar na een paar uur zitten en niks doen, is het leuke er ook wel vanaf. Daarom hebben we besloten vanaf volgende week naar een ander project te gaan. In de buurt van onze riante villa met zwembad, sauna en bediendes.. Nee helaas, was het maar zo'n feest. In de buurt van onze knusse bungalow is een schooltje, opgericht door de buurvrouw. Dit schooltje bestaat uit ongeveer 130 kinderen waarvan de ouders te arm zijn om hen naar een normale school te sturen. Ze kunnen zelfs amper de lunch (1 cedi > 30 cent) voor hun kinderen betalen. Onze hulp is hier dan ook hard nodig, denken wij. Onze big black mommy komt vanavond langs om hopelijk deze switch te regelen.
Oh ze belde net twee minuten geleden met de mededeling dat ze misschien vrijdag of dit weekend komt. Typisch Ghanees en wij als twee Hollanders blijven maar incasseren...
Kumasi
Afgelopen weekend hebben we de familie van Hannah, onze hostmother, bezocht. Vrijdagochtend zes uur ging de wekker en rond acht uur vertrokken we naar Accra. Vanaf hier zou er een grote (luxe) bus richting de stad van de Ashanti's vertrekken. Helaas had ik het minder getroffen met m'n buurman; hij was een aanbidder van god en wilde m'n nummer, facebook en adres weten zodat hij mij meer kon leren over hoe je moest leven met god.. Ik loog dat ik geen telefoon had (nu is het dus geen leugen meer haha), geen facebook had en dat ik het adres niet wist. Eind goed al goed :)
Rond drie uur waren we aangekomen in Kumasi. We werden opgewacht door de oom van Hannah, die ons naar zijn huis bracht. Hier stond opnieuw een welkomscommite klaar: tante, moeder, nichtjes en neefjes! Het huis wordt beveiligd door bewakers, omdat Hannahs oom een advocaat is. Het is hier verplicht om als advocaat dag en nacht bewakers te hebben; iets wat je in Nederland niet zo vaak ziet (volgens mij?). Haar oom had een programma van bezienswaardigheden voor ons gemaakt. Op vrijdagavond hebben we de universiteit van Hannahs nicht bezocht. Het leek net een Amerikaanse campus, zo groot! Er was zelfs 's avonds laat (wat hier heel bijzonder is) nog veel activiteit: een basketbalwedstrijd, een soort gospelkoor bestaande uit studenten, bibliotheken, verschillende halls en meetingpoints en tot slot een groot internationaal feest! Jammer genoeg begon het keihard te regenen en had Hannahs kleine neefje van twee er genoeg van, waardoor we vervroegd naar huis moesten. Hier stond gelukkig een salade op ons te wachten; echt heeeeerlijk om eindelijk weer eens veel groenten te eten! Na het eten werden we bestookt met familieverhalen en -foto's, zoals ik al had voorspeld haha.
De volgende ochtend zijn we met een van de bewakers, Hannah, haar nicht en kleine neefje naar een klein dorpje in de buurt van Kumasi geweest. Dit dorpje staat bekend om zijn kente (weven). Zelf hebben we ook een poging gedaan tot een weefkunstwerk; een touw tussen je tenen op en neer bewegen en tegelijkertijd met twee handen een klos garen door het draad heen weven. M'n eigen kunstwerk was niet koopwaardig, dus heb ik van de echte vakwevers wat spulletjes gekocht.
Isabel en ik wilden heel graag naar de bekende markt van Kumasi, de Kejetia Market. Doordat het verkeer in Kumasi zo belachelijk druk was, konden we hier niet heen. We zijn toen maar naar het Okomfo Anokye Sword geweest. Dit is een zwaard dat al honderden jaren in de grond staat en waar geen beweging meer in zit. Na een rondleiding van een kwartier (haha) stapten we weer in de auto, opweg naar het Kumasi Fort en Armed Forces Museum. Hier kregen we opnieuw een rondleiding. Deze duurde ongeveer twee uur. Twee uur lang verhalen over oorlogen, leiders en wapens, tsja.. Ondertussen begon het weer hard te regenen (Hannahs nichtje vertelde ons dat dat bijna elke avond gebeurd in Kumasi) waardoor we naar huis gingen.
Zondagochtend zijn we vroeg opgestaan, want we zouden rond acht uur weer teruggaan naar Kasoa. Dit werd uiteindelijk negen uur/half tien, natuurlijk hadden we dat kunnen weten haha! Doordat we een busreis van ongeveer vijf/zes uur voor de boeg hadden, zouden we de "bijzondere" zonsverduistering missen. Gelukkig hebben we genoeg foto's van het moment gezien; het werd namelijk drie dagen lang op elk journaal herhaald, een hele happening!
Ik zou graag wat foto's willen uploaden, zodat jullie nog een beter beeld kunnen krijgen van het leven hier. Ik durf alleen m'n nieuwe camera niet aan te sluiten op deze computer vol met virussen. Een keer al m'n foto's kwijt vind ik wel genoeg haha! Voorlopig zullen jullie het dus moeten doen met alleen m'n verhalen.
Hoe is het daar in ons kikkerlandje? Heeft iedereen de gigantische storm van vorige week overleefd? Hangen de winterjassen al op de kapstok?
Hopelijk heb ik snel weer tijd om jullie op te hoogte te houden van mijn projectswitch, maar dat moet vast wel goedkomen.
Liefs, obruni git
-
07 November 2013 - 20:15
Teus En Erica:
Hai Margit,
Nog steeds erg leuk om jou verhalen te lezen,niet altijd even leuke gebeurtenissen.
Nu weer begrijp ik waarom het voor Jorge lastig is om ergens op tijd aanwezig te zijn, ook in Colombia is tijd niet zo belangrijk. Dus wij hebben geleerd om hier mee om te gaan.
Nog veel succes met alles , lieve groet Teus en Erica -
07 November 2013 - 20:43
Emmy:
Lieve Margit,
Ik heb weer genoten van je uitgebreide verhaal, wat leuk en interessant om ook wat cultuur op te kunnen snuiven. Ik geloof, dat je het ook prima getroffen hebt met je gastgezin. Kun je ook al een beetje Ghanees spreken? Wat een toeval om even de juf te mogen spelen. Ach ja, je hebt thuis natuurlijk het goede voorbeeld gehad! Hier is het echt herfst, maar gelukkig heeft het nog niet gevroren, het is eigenlijk voor de tijd van het jaar heel zacht.
De herfstkleuren zijn daarom nog aardig mooi, alhoewel er al heel veel blad weggewaaid is.
Zo, we hebben weer even bijgepraat, tot de volgende keer zullen we maar zeggen.
Lieve groet van Emmy. -
07 November 2013 - 21:23
Ineke:
Ha margit
Tjonge wat beleef jij veel.
Het is erg leuk om al jou belevenissen te volgen.
Wat vervelend voor je dat je de Ghanezen op deze manier moet ondersteunen.
Jammer dat het even niet lukt met foto`s maar bij thuiskomst zul je ons echt wel iets kunnen laten zien.
Hebben we tenminste iets om naar uit te kijken.
Hier is alles oke, mijn oren doen het goed en ik kan al hele zinnen verstaan met de C.I.
Pas maar op als je terug komt, dan kun je niets meer stiekem zeggen, en alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden. ha ha
Lieve Margit heel veel succes met je nieuwe schooltje.
Ik hoop tenminste dat dat lukt.
Nog een fijne tijd in Ghana.
kus ien -
08 November 2013 - 12:17
Corrie:
Lieve Git,
Wat leuk om weer een uitgebreid verhaal van je belevenissen te kunnen lezen. Het is nog steeds zeer afwisselend wat je meemaakt. Wat aardig van je' hostmother' dat ze jullie heeft laten kennismaken met een deel van haar familie. Zo kom je tenminste op plekken waar je normaal gesproken niet zo gauw naar toe zou gaan.
Het blijkt wel uit jouw verhaal dat de arts en de advocaat in Ghana veel aanzien hebben. En dat jij dan ook in die kringen verkeert........
Zo'n bewaker is wel iets voor jou en Isabella; ter bescherming van jullie zelf en jullie spullen, hahaha.
Maar ja, dan moet je zo'n persoon ook op sleeptouw nemen.
Ik ben benieuwd of jullie ook daadwerkelijk naar het genoemde schooltje gaan. Uit jouw beschrijving lijkt mij dat er meer dan genoeg werk te doen is. Maar misschien heeft Tina nog wel iets anders op het oog voor jullie.
Het was fijn om je deze week weer even via de telefoon gesproken te hebben. De verbinding was wel een stuk slechter dan de vorige keer. Het verbaasde mij namelijk dat je toen zo dichtbij klonk. Maar ja, je was op dat moment ook in de hoofdplaats Accra. Misschien dat de verbinding naar het buitenland vanuit daar beter is dan waar je momenteel zit. Hoe dan ook we hebben gelukkig genoeg contact met elkaar.
Lieve Git, ik wens je weer heel veel plezier met alles wat je doet.
Pas goed op jezelf! Doe de hartelijke groeten aan Isabella en je gastouders.
En een dikke kus van mij!
-
08 November 2013 - 14:58
Cora De Keijzer:
Ha lieve Margit,
Al weer even geleden las ik je laatste verhaal en nu dus weer het meest recente verhaal. Wat een belevenissen zeg en wat naar dat je je spullen kwijt bent. Vooral de foto's van eerder. die kun je niet meer overdoen he.
Ja de tijd gaat snel. Dat merken we hier ook wel. Gisteren hadden we de officiele opening van de Boulevard410, waar best veel mensen op af kwamen.De hele school was spic en span en rook heel fris.Iedereen die in ons leespaleis kwam, was heel enthousiast, zo leuk vinden ze deze ruimte. Corrie en ik zijn er ook iedere keer weer happy mee. Ik zit nu trouwens op mijn andere locatie, maar die ziet er lang niet zo mooi uit, dat noem ik meer een r.t.hokje. Haha. Ik wens je weer goede weken en hoop, dat je nog veel moois zult meemaken. Succes met alles he, lieve groet Cora de Keijzer. -
14 November 2013 - 18:29
Erica:
Hey Margit, in het verre wegistan. Leuk om je verhalen te lezen. Je maakt daar nog al wat mee:-) en :-(
Leuk voor je op diverse plaatsen mag rond kijken en dat je nu op een school mag les geven?
Ben wel benieuwd wat je voor taal spreekt met de kinderen en collega's . Waarschijnlijk ook veel gebaren taal?
Morgen komt je moeder koffie drinken . Heel gezellig.
Margit pas goed op elkaar en op je zelf. Liefs Erica -
17 November 2013 - 20:58
Hilda:
Hai Margit,
Leuk om je verslagen te lezen,je maakt heel wat mee.Ik hoorde dat je niet lekker was,we waren vanmiddag op de verjaardag van Daan.Hoop dat je snel opknapt.
Leuk dat ze jullie verschillende dingen laten zien en dat je met de bevolking kennis maakt.
Je zit er alweer een maand te tijd gaat snel,geniet van de mooie dingen en ik hoop dat je de school leuk gaat vinden,als jullie daar wat gaan doen.
Veel plezier en let goed op jezelf.Liefs,Hildal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
